przestrogi starego kolekcjonera po 20 latach zbierania lalek – notka sylwestrowa

To my English readers- this post is written in Polish only, I am sorry! It’s  a few words about year 2011 in collector’s life and something about collecting on the whole. happy New Year!

kochani odwiedzający mojego bloga, witajcie po długiej przerwie. Niestety rozmaite czynniki całkiem odciągnęły mnie od pisania bloga – co sprawiło, że tempo przyrostu notek (jedna rocznie) poraża chyba najwytrwalszych czytelników. Wybaczcie! Aby się zrehabilitować, wrzucam dziś mini-reportaż – jak wygląda życie po mniej więcej 20 latach zbierania!  A najpierw-podsumowania noworoczne!

Sylwester bowiem rodzi zwykle kompulsywną potrzebę podsumowań oraz deklaracji, co skutkuje niechybnym kacem – deklaracje przeważnie okazują się bez pokrycia. Lecz bądźmy optymistami!

podsumowanie lalkowego roku 2011

W kwestii wywiązania się z deklaracji zeszłorocznych wypadam nieźle! Postanowiłam rok temu kupować mniej lalek, postanowiłam nie kupować ich niemal wcale. I udało się – poniekąd. W roku 2011 nie przekroczyłam liczby 10, po raz pierwszy od lat kilkunastu. Co prawda cena jednego z nabytków  równa się dywizji lalek, ale niech zasłona milczenia przykryje to szaleństwo.

plan na lalkowy rok 2012

W przyszłym roku będę kupować równie mało. Oto plan. Mało, mniej, jak najmniej! Mniej lalek! a może nawet przełamię sie i coś sprzedam? Mam wiele lalek, NRFB i wyjętych z pudełek, których tak naprawdę nie potrzebuję. Przygotowuje się psychicznie do rozstania z nimi.

Powód ograniczenia zakupów jest prosty –  odkryłam, że nadmiar lalek jest gorszy, niż brak lalek. Dość często się zdarza, że gdy jakaś lalkę kupię – i tak nie widuję jej wcale – zostaje schowana do mojego archiwum i zamknięta, chroniona przed kurzem i światłem.  Prawdę mówiąc, niektóre posiadane lalki widuję częściej na cudzych zdjęciach i blogach, niż własnymi oczami.  Inna sprawa, że wcale nie odczuwam szczególnej potrzeby, aby wpatrywać się bez chwili przerwy w lalki. Od czasu do czasu wydobywam od lat ukrytą ślicznotkę i cieszę się nią, jakbym dopiero co ją zdobyła – a tymczasem mam ją od 15 lat.

W ten ostatni dzień w roku – w proroczym natchnieniu – podzielę się z Wami kilkoma refleksjami. Będą to

przestrogi starego kolekcjonera

1. Jako kolekcjoner weteran (staż około 20 lat) powiem Wam coś, co powinno być wzięte pod uwagę przez każdego, ZANIM zacznie zbierać-o ile oczywiście żyje w warunkach polskich, z polską pensją etc.  Zanim zaczniecie kupować lalki seriami, zastanówcie się, czy macie gdzie je składować. Czy macie wielki dom lub szansę na dobudowanie piętra, lub możliwość zbudowania klimatyzowanego mini-muzeum, lub pokój 60 metrowy ze ścianami witryn (dodać  magazyn) – czyli to wszystko, co tak rozpala wyobraźnię, gdy ogląda się zbiory amerykańskich kolekcjonerów! Lub choćby dodatkowy pokój, który w całości można poświęcić na lalki. Co uważam za warunek – minimum.

Jeśli masz tylko kilkadziesiąt metrów powierzchni, pełniącej dodatkowo rolę np. sypialni, saloniku i pokoju dla dziecka – nie decyduj się na profesjonalny zbiór. (Nawet kilkanaście lalek miesięcznie to już za dużo – wystarczy 3 lata takiego kupowania i tracisz salonik, sypialnię, a dziecko też lepiej wystawić do piwnicy i zastąpić pudełkami lalkowymi – nie będzie już na nie miejsca. Serio!)

2. Po drugie – wybierzcie temat kolekcji. Nie decydujcie się na kupowanie wszystkiego, co piękne, co Wam się podoba, co przemawia do Was. Bo zginiecie (pod lawiną lalek).  Zbierajcie  np. tylko lalki z wybranego okresu -przykładowo lata 90. i koniec. Tylko pinkboxy lub tylko kolekcjonerskie. Tylko Myscene. Tylko FR. Tylko Fleur. Tylko w strojach od projektantów. Tylko lalki – wróżki ze skrzydłami. Tylko Murzynki. Tylko lalki w czerwieni. Tylko rude. (Nie żartuję, czytałam o amerykańskich zbieraczach, którzy kierowali się takimi kodami – ktoś zbierał tylko lalki w czerwonych sukienkach a inny tylko Azjatki) Na pewnym etapie zbioru brak specjalizacji okazuje się morderczy, o ile nie ma się powierzchni magazynowych o nieskończonej kubaturze. Ludzkość bowiem nie zaprzestała produkcji nowych lalek.

Gdy zdecydujecie się na zbiór lalek z lat np. 80-90, wówczas macie szansę na zbiór zamknięty (więcej lalek z tego okresu nigdy nie powstanie). Zbieranie lalek określonych nonszalancko jako „kolekcjonerskie” oznacza zbiór otwarty – przymus kupowania, dopóki lalki kolekcjonerskie będą produkowane. Co pozwala żywić obawy, że do śmierci czeka Was przyrost lalek.

Jeśli tych decyzji nie podejmiecie już u zarania zbioru – czeka Was istna inwazja lalek. Co zabawne jest tylko przez pierwsze 10 lat.

Ja na przykład postanowiłam kiedyś zbierać to, co uważam za istotne w rozwoju i historii fashion dolls (od vintage do współczesności). Oraz to, co piękne. oraz to, co wiąże się z moim dzieciństwem. ) Oraz…ech. postanowiłam nie ograniczać się, ale też nigdy nie kupowałam wszystkiego mechanicznie. Czyli prowadziłam zbiór subiektywny (lalki, które mi się nie podobają, nie znajdą się w nim, choćby należały do serii, jakiej część posiadam. Mechanicznego zbierania „aby skompletować serię” raczej nie lubię.).Zbiór otwarty, emocjonalny a jednocześnie naukowy (bo dokumentowałam face-moldy i rozwój firmy Mattel oraz Integrity oraz innych firm – z pasją naukowca, byłego kolekcjonera motyli.) Innymi słowy -jest to zbiór szalenie obszerny. Kierujący się logiką, usystematyzowany, ale nie uwzględniający faktu, że lokal nie powiększy się dzięki magicznej pompce Pana Kleksa. A wszak oprócz tego są lalki nie-fashion, np mini-zbiór lalek PRL.  Zapomniałam, szalona, że żyję w kraju postPRL, a nie w USA, tej lalkowej krainie wiecznych łowów. Co oznacza, że nie tak łatwo o dobudowanie dodatkowego pokoju! I najważniejsze – że przecież wolę na ścianach zawiesić obrazy , a jeden pokój koniecznie muszę poświęcić na kolekcję albumów o sztuce. (Tak, zbieram również albumy, książki i rozmaite dzieła sztuki). Toteż większość lalek została zepchnięta w getto kartonowych zbiorczych pudeł i zesłana „na zaplecze”. Mogłabym zamiast pokoju malarskiego stworzyć pokój lalkowy – ale mimo wszystko lalki wydają mi się mniej istotne od sztalug i obrazów.

Jak wygląda świat erynnis? Zobaczcie sami, oto kilka przykładów, wybaczcie jakość zdjęć, ale zrobione są z ręki w pośpiechu. Zbieram około 20 lat , z tego ostatnie 13 – dość intensywnie. Efekty budzą „grozę” – to tajfun różu.

Oto np. chwila, gdy tonę w chaosie podczas szukania jakichś lalek czy ubranek do zdjęć. Serie rozsiane są po całym domu, gdy seria składa się z 5 lalek, trzeba przeszukać stosy pudeł. [ edit:  zerknijcie też tu, więcej pudeł do oglądania: LINK ]

lalkowy tajfun u erynnis_tages. To tylko mała cząstka mojego zbioru. oj….it’s erynnis_tages’ life-dolls! dolls! dolls! it’s a small part only!

[edit w odpowiedzi na liczne pytania w e-mailach: nie, lalki nie leżą tak na co dzień, na zdjęciu widać część kolekcji, która jest właśnie wydobywania „na powierzchnię”.]

Moje archiwum – ściany pokryte są kolumnami pudeł i pudełek, sięgającymi sufitu:

lalkowe pudełka. W tajemniczym pudełku z napisem BUT mieszkają luźne buciki lalkowe. Ponieważ jest to pudło po butach, to w zasadzie wszystko się zgadza.  Doll boxes at erynnis_tages’ place

 Pudła zbiorcze (dzięki Ci Ikeo za eleganckie kartony)

boxes full of dolls

W każdym pudle-skarby NRFB!

Tu na przykład część zbioru Generation Girls, w drugim pudle-reszta. box full of dolls – here is a part of GG collection. More GG dolls sleep in other boxes.

 

A czy na przykład nie byłoby roztropne ograniczyć się tylko do Rockersów? już oni sami zajmują sporo miejsca.

Oprócz regałów z pudełkami – jedyna ocalała witryna, pamiątka czasu „lalek na widoku”.

Na regałach z pudłami – wystawione ulubione lalki

 

W innych pomieszczeniach lalki wyzierają z najmniej spodziewanych miejsc, ale dobrane pod kolor! Lubię eklektyczne zestawienia.

Nowy rok-czas postanowień. Czy wybieracie pudła, pudła, pudła, czy (pustą) ścianę, ewentualnie z serwantką pełną filiżanek? 🙂 Hmm…a jednak lalki są takie piękne, zaś skryte w pudłach lub szafach nie mogą się znudzić.

Ponieważ fotografowanie kartonowych pudeł jest monotonne, poprzestanę na tym ostatnim zdjęciu obrazującym klimat mojego systemu przechowywania kolekcji.

Wszystkim życzę udanego sylwestra! zaraz przyjdą znajomi, na pewno wydobędziemy kilka lalek na światło dzienne.  Życzę Wam wspaniałego roku-oraz – przede wszystkim roztropnych decyzji i  lalkowych sukcesów!

podpisano: wasza erynnis-tages czyli olga.

dopisek z dnia następnego: oczywiście przestrogi te są adekwatne, gdy mamy na myśli kolekcjonera, który nigdy nie sprzedaje raz zakupionych lalek. Zupełnie inną kategorią jest zbiór rotacyjny, w którym stare lalki ustępują miejsca nowym, są sprzedawane, wędrują. Ale nie każdy chce się rozstać ze starymi lalkami po to, aby kupić nowe – na tym wszak polega sensu stricte kolekcja – na kolekcjonowaniu, czyli zachowywaniu swoich nabytków. I dla takich kolekcjonerów niech będzie przestrogą moje  kartonowisko, chyba że własnie to się komuś wydaje fajne! Mnie się przez lata wydawało wspaniałą zabawą i dawało mi wiele satysfakcji.

Sądzę, że moje lalki mogłyby zajmować trochę mniej miejsca, gdyby były roztropnie zmagazynowane na dopasowanych dla nich półkach, co wymaga jednak interwencji stolarza – czyli inwestycji i przebudowy domu. Ponieważ mój dom jest bardzo nietypowy, meble musi wykonać fachowiec, witryny z ikei zbyt marnują przestrzeń (do tego światło niszczy lalki). Dotąd, przyznam, bawił mnie ten stan rzeczy. Lalki toczą wieczną walkę ze zbiorem książek ( kilka tyś sztuk), obrazów, ze sztalugami, sprzętem ogródkowym i masą innych dziwnych rzeczy. Bój jest zacięty a bataliony przedmiotów wciąż się przemieszczają.  Staram się tak czy siak upychać  je w bezbolesny ( w miarę) sposób w różne kąty, aby choć trochę przestrzeni bezlalkowej mieć. Nawet się udaje 🙂

dopisek z 2014 roku, listopad:  w odpowiedzi na liczne pytania w e-mailach: nie, nie mam dziecka w piwnicy, to był czysto teoretyczny żart. W piwnicy mam pudełka od zdeboxowanych lalek. ]

dopisek: W kolejnej notce przeczytacie ile zabawy może dać przekopywanie pudeł i dlaczego duża ilość lalek utrudnia pisanie o nich na blogu. LINK

…